J&W

Het leven van de ochtendjogger …

loopt niet bepaald van een leien dakje … tegenwoordig loop ik elke woensdagmorgen langs de Dijle-oevers vann Hever tot Muizen over Rijmenam terug naar Hever.

Dit betekent des morgens opstaan, kinderen aankleden, voedselpakketten klaarmaken om de werkdag door te komen...

Om halfacht ben ik de deur uit ... merk op dat ik niets eet of drink voor de duurloop ... ik spoel hooguit m’n mond even met verse ochtendurine. Gorgelen mag ... doorslikken niet.

En dan begin ik eraan: een uur lopen langs de Dijle-oevers ... gezien het ontbreken van ochtengloren tot zowat acht uur, is het opletten waar je loopt: de Dijle is vervaarlijk koud en nat deze tijd van het jaar.

De hondedrollen op m’n jogparcours geven de ochtendlijke loopsessie net dat avontuurlijk tikkeltje extra: aangezien het nog donker is, ben ik aangewezen op tast-en reukzin om die ondingen te herkennen en ontwijken.

Tegen een uur of acht dagen de voormalige eigenaars van die dampende worsten op: honden, niet zelden vergezeld van hun baasje.

Loslopende honden zijn voor een jogger als een dikke pepersalami (bij gebrek gewone) voor Bart Kaell: een pain in the ass !!!

Na een tijdje begin je die beesten te kennen:

* Paco, de grijsbruine. Bazinnetje vind dat Paco voldoende is opgevoed om zonder leiband rond te dollen. Telkens hij mij ziet, komt hij schuimbekkend aangehold, het histerisch gekrijs van bazinnetje negerend: “ PACO !!!!! BLIJFFFF !!!!! PACO !!!!! STILLLL !!!!! “.... in mijn oren klinkt het steevast als “ PACO ... BIJT ! ... PACO ... KILL !”. Bon ... om de 1 of andere reden houdt Paco altijd grommend halt op anderhalve meter van mij ... Dat geeft bazinnetje de kans om hevig puffend Paco vast te leggen aan de leiband ...

* Rambo & Rocky: de 2 spierwitte gespierde pitbull-terriers van het werkloze mariginale en zwaar faciaal gepiercte koppel uit Muizen ... Gelukkig is er weinig kans hen des morgens tegen het lijf te lopen. De baasjes kruipen pas rond het middaguur uit hun nest. Als ik dit killertweetal zie, keer ik steevast om. Ooit zag ik hen een eend achtervolgen, de Dijle overzwemmen om aan de overkant zonder verpinken de koeien achterna te zitten. Dit alles onder luid gevloek van hun eigenaars.

* Jerko, de perfect afgerichte Mechelse herder ... zonder leiband maar wanneer z’n baasje roept, wijkt hij geen 10 cm van diens knie ... indien ik een fles wijn van een goed jaar zou bijhebben tijdens het lopen, ik zou ze hem doneren ...

* Zwartman en Bruinman ... hun namen ken ik niet ... hun baas roept hen enkel toe in éénklanken (eeee oeee oooooo). Ook zij kunnen er wat van: Vanop ruim 500 meter hebben ze mij opgemerkt en komen onvervaard op mij afgestormd. Dat geeft baasje ongeveer 1 minuut om bij middel van luide éénklanken de honden op andere gedachten te brengen ... tegenwoordig stop ik ook gewoon met lopen wanneer ik hen opmerk: dat levert ongeveer 20 seconden extra op voor baasje om zijn tweekoppige roedel tot staan te brengen.

Over het kraaienveld en de aggressorganzen heb ik het wel eens bij een volgende gelegenheid.