J&W

1h40m47s

bon alhier volgt het verslag van de 20 km door Broekzele ..

14 u : ik kom toe in Metrostation Merode ... ik ontmoet er enkele Cernum Believers .. Allen hebben ze een borstnummer in de 17000 reeks. Ikzelf had gisteren het besluit genomen om m’n nummer semiprofessioneel ‘om te tunen’ naar een nummer in de 2000 reeks. Wat scanwerk, gephotoshop en m’n kleurenprinter leverde een vrij geslaagde replica op !!

Een kwartiertje inlopen en stretchen in het stadsparkje: mannen en vrouwen zijn er naarstig op zoek naar een beschut plekje om hun laatste behoefte te doen. Een man, duidelijk niet gewoon om te boskakken, trotseert meerdere meters van het dichte struikgewas tot hij zich veilig waant ... hij stroopt zijn broek naar beneneden om aldaar zijn gevoeg te doen en hurkt neder: pas op dat moment merkt hij dat hij iets te ver is doorgedrongen in het stadspark en zowat met z’n bloot gat tegen de ballustrade van het park zit ... zijn aars tentoonstellend aan jan en alleman ...

Op weg naar de startbox, merk ik dat ik mij aan de rechter ipv de linkerzijdet bevind en besluit om plaats te nemen in de box “6000-9000”. Een billijke plek, lijkt mij. Die plaats ben ik zeker waard.

Het startschot wordt gegeven ... het gewriemel dat daarop volgt heeft weinig met lopen te maken ...mensen met nummers tot ver in 20 000 reeks versperren de weg en lopen aan een tempo dat hen zal toelaten om te finischen binnen de 3 uur ... ook zij vonden het blijkbaar ‘billijk’ om plaats te nemen in een betere startbox ..

Aan het Koninklijk Paleis steek ik de ‘Obesitas Women Running Club Grimbergen’ voorbij ... hoe is dit mogelijk ?? ... ook zij vonden blijkbaar dat ze recht hadden op een betere startplek. In een wijde boog loop ik om hen heen.

Boven de eerste bevoorrading hangt een bord van 3 km ... ik kijk op m’n chrono: 12 minuten !!! ... “No fkn way” denk ik ... “die aanduiding is redelijk fout .. ofwel ben ik zeer goed bezig” ...

Bij het bord van de 7 km kijk ik opnieuw op de chrono: 31 minuten ... ditmaal klopt het volgens mij wel: ik ben op schema voor 1h30 !!! Ik doe een praatje met m’n nicht die voor de zoveelste maal meeloopt (respekt Hilde !!) ... en loop verder.

Ik voel me redelijk goed ... Na tien kilometer zit ik zoals verwacht op 45 minuten ... ik voel me prima maar weet van m’n vrouw dat er de laatste 2 km een vrij zware klim volgt, waarvoor je een extra ‘cartouche’ nodig hebt ... ik besluit dus wijselijk om niet te versnellen en m’n tempo te blijven lopen.

Daar duiken de SAP gebouwen op ... ik weet dat er nu een vrij lange afzink komt richting Oudergem ... hét moment om wat tijd goed te maken met het oog op de laatste klim ... Tijdens het versnellen schieten m’n voetzool en tenen af en toe in kramp ... “fuck”, denk ik “had ik maar wat magnesiumtabletten gefret deze week” ... door m’n voet netjes te laten ‘afrollen’ los ik het probleem op. Bovendien kan ik op de laaste beklimming meer op de tippen lopen ... haha I’m so smart !!

16 km: 1h11 ... ‘ ronduit schitterend’ ... ik heb in de afzink een minuut voorsprong genomen op het schema ... Op 1h20 begin ik aan de laatste 2 km op de moordende klim van Oudergem naar Montgomery ... de hartslag is goed, de ademhaling nog beter, ik voel me super ... op die verkrampte voeten na ...

En daar gebeurt het ondenkbare (alhoewel ...) : na een minuutje klimmen schiet m’n rechter kuit in kramp, onmiddelijk gevolgt door m’n rechter hamstring .... “fuck !!!!!” .... alsof het niet genoeg is verkrampt m’n linkerbeen ook volledig !!! Daar loop ik dan: m’n volledig onderlichaam in krampen ... Ik ben me plots zeer bewust van bepaalde spiergroepen!

Mensen die me al langer kennen, weten dat ik al zo’n 15 jaar te kampen heb met spierkrampen tijdens en na sportieve manifestaties ... gelukkig help een magnesiumkuur wonderwel ... helaas is het al zo’n 2 jaar geleden dat ik nog zo’n magnesiumtabletje tot mij heb genomen ... eigen schuld dus !!

Snel neem ik het “Grote Marc Herremans verklarend sportwoordenboek” tevoorschijn, op zoek naar een oplossing:

De A: ‘Afzien’ .... ‘Aankomst halen’ ...
De B: ‘Borze blijven geven’ ...

Ik blader verder: ‘Doorgaan’, ‘Ervoor blijven gaan’, ...

Ik stop bij de ‘O’ ... helaas voor mij: ‘Opgeven’ staat er niet in !!
De ‘S’ dan maar .... shit !! ... ‘Stoppen’ ook niet !!!

Ik blader koortsachtig verder: ‘Volhouden’, ‘Waanzin’ ...’Zwart voor de ogen’ ...

Damn ... ik MOET verder ...Van tempo is allang geen sprake meer: ik begeef mij naar boven als een 80-jarige met 2 kunstheupen die aan vervanging toe zijn ... Iedereen loopt mij voorbij. Hopelijk blijf ik van de ultieme afgang bespaard: in extremis ingehaald worden door de ‘Obesitas Women Running Club Grimbergen’ ...

Moest Vader Berghmans uit Sterrebeek langst de kant gestaan hebben, hij had de volgende profetische woorden gepredikt: “let, daa joeng ee krampa” ... Alles doet pijn, stappen helpt ook niet ... enkel amputatie kan de pijn verzachten.

Ik doe maar liefst 20 minuten over de laatste 2 km ... ook de vlakke laaste km brengt geen soelaas: M’n spieren blijkven in kramp schieten bij elke beweging ...Pijn Pijn Pijn !!! life sucks !!!

Ik klok af op met 1h40m47s op m’n chrono .. de officiële meting bevestigt deze tijd ...

Ontgoocheld ?? ... Uiteraard !! .. Maar laat ons Frank Vandenbroucke-gewijs afsluiten: volgend jaar kom ik terug en niemand - maar dan ook niemand - gaat me in de laatste 2 km voorbij !!!

Tot volgend jaar Brussel ... I’ll be back … M’n flashy Cernum running shirt is nog lang niet versleten.